Sabaha kadar
Sayıkladım nefesini
Tan atsa da unutur muyum sandın elini?
Çıktım yine sensiz yolun en sessizine
Bir haykırış mıydı o sessizliği delip geçen
Hayır,yo,hayır haykırış değil ki bu
Ardı arkası kesilmeyen bir çocuk çığlığıymış,duyduğum
Bıraktım arkamda duymaz oldum sesi
Yahut alıştı kulağımın her zerresi
Bu defa geçiyorum,
Yürüyorken,uzunca bir koridora
Ucu yok,
Soluk soluğa,
Akılda tek düşünceydi;
Nefesi yüreğe katan
Yalnız sen
Yolun sonu uçurum
Yolun sonu siyah
Yolun sonu puslu
Saçlarınsa burcu burcu;sen
Dünya dönüyor,
Ellerin yeniden ellerimde
Uçurumdan nasıl sarkmışken bir anda ben
Git,gelme artık düşme peşimden sen
Ansımıyorum artık seni!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder